Frozen in Time
Το πρωί της 20ης Ιουλίου, οι τουρκικές δυνάμεις ξεκίνησαν τη στρατιωτική τους επιχείρηση στην Κύπρο. Οι δυνάμεις εισβολής μπήκαν μέσω θαλάσσης, με ρίψη αλεξίπτωτου και επιχειρήσεις ελικοπτέρων.
Υπήρχαν τρεις κύριοι στόχοι……. να δημιουργηθεί ένα προγεφύρωμα (που θα περιλαμβάνει το λιμάνι της Κερύνειας), να διασχίσει τα βουνά της Κερύνειας για να συνδεθεί με τους τουρκοκυπριακούς θύλακες βόρεια της Λευκωσίας και την κατάληψη του Διεθνούς Αεροδρομίου Λευκωσίας.
Μόλις μετά τις 5 το πρωί, το αεροδρόμιο και τα ελληνοκυπριακά στρατόπεδα στην περιοχή δέχθηκαν επίθεση από την τουρκική αεροπορία. Φαινόταν να επικεντρώνονται στο να φτιάχνουν κρατήρες τους διαδρόμους και να μην καταστρέφουν την υποδομή (την οποία προφανώς ήλπιζαν να χρησιμοποιήσουν οι ίδιοι).
Είχε προγραμματιστεί πτώση αλεξίπτωτου για την κατάληψη του αεροδρομίου, αλλά η σύγχυση οδήγησε στην ευρεία διάδοση των στρατευμάτων……γεγονός που πιθανώς έσωσε το αεροδρόμιο από την κατάληψη. Αν και οι ελαφρά οπλισμένοι αλεξιπτωτιστές συγκεντρώθηκαν γρήγορα, δεν μπόρεσαν να προχωρήσουν προς το αεροδρόμιο λόγω της ανώτερης δύναμης πυρός των Ελλήνων υπερασπιστών. Ωστόσο, άλλες πληροφορίες αναφέρουν ότι η κατάληψη του αεροδρομίου ήταν στόχος που έπρεπε να επιτευχθεί την «Ημέρα 3».
Κατά τη διάρκεια αυτής της πρώτης ημέρας, η αντιαεροπορική και επίγεια άμυνα ενισχύθηκε και οι διάδρομοι προσγειώθηκαν μερικώς από εξοπλισμό αεροδρομίου και ακόμη και αεροσκάφη της Cyprus Airways. Αυτό φαίνεται να είναι ένα κάπως συγκεχυμένο σύνολο περιστάσεων……… κάθε πλευρά προσπαθεί να αποτρέψει τη χρήση του αεροδρομίου από την άλλη, ενώ διατηρεί την επιλογή να χρησιμοποιεί τις εγκαταστάσεις για τον εαυτό της.
Είδη εξοπλισμού αεροδρομίου και μια Trident της Cyprus Airways μπλοκάρουν τον διάδρομο στις 20 Ιουλίου 1974
Χρησιμοποιήθηκαν τουλάχιστον δύο πίδακες…..5B-DAE στο κατώφλι του διαδρόμου 14/32 και αυτό της εικόνας κοντά στη διασταύρωση 27/09 & 32/14
Οι επιβάτες που δεν μπορούσαν να φύγουν πριν από τις 20 μεταφέρθηκαν, κυρίως, από τον ΟΗΕ στο Στρατόπεδο Μπλε Μπερέ. Αν και περίπου 1500 μέτρα μακριά από τον τερματικό σταθμό, αυτό το στρατόπεδο ήταν εντός της περιοχής του αεροδρομίου και δεν ήταν απολύτως ασφαλές. Μερικοί τουρίστες και η πλειονότητα των εργαζομένων στο αεροδρόμιο αναζητούσαν καταφύγιο στο στρατόπεδο UNFICYP, μια τοποθεσία δίπλα στον τερματικό σταθμό και ευάλωτη σε εσφαλμένες αεροπορικές επιδρομές.
Παραδόξως, τα Ηνωμένα Έθνη μπόρεσαν να διαπραγματευτούν με τον Ταγματάρχη της Εθνικής Φρουράς που ήταν υπεύθυνος για την άμυνα του αεροδρομίου για να αποφύγει την τοποθέτηση αμυντικών μέσων σε απόσταση μικρότερη από 50 μέτρα από οποιαδήποτε περίμετρο στρατοπέδου του ΟΗΕ.
Κατά τη διάρκεια αυτής της πρώτης ημέρας, το Στρατόπεδο ΟΥΝΦΙΚΥΠ είχε χτυπηθεί από ρουκέτες, βόμβες και κανόνια. Μια βόμβα ναπάλμ προκάλεσε μια σοβαρή πυρκαγιά και ένας λοχίας REME τραυματίστηκε. Βολές όλμων είχαν προσγειωθεί και μέσα στο Στρατόπεδο Μπλε Μπερέ, ευτυχώς χωρίς να προκληθούν τραυματισμοί.
Στα τέλη της 20ης Ιουλίου οι τουρκικές δυνάμεις είχαν δημιουργήσει προγεφύρωμα αλλά δεν κατάφεραν να καταλάβουν το λιμάνι της Κερύνειας ή να ενωθούν με τα επιπλέον 5000+ στρατεύματα που τώρα ενίσχυσαν τους διευρυμένους θύλακες βόρεια της Λευκωσίας. Το αεροδρόμιο ήταν ακόμα στα χέρια Ελληνοκυπρίων.
Από https://www.militaryhistories.co.uk/
On the morning of the 20th July, Turkish forces began their military operation in Cyprus. The invading forces came in by sea, by parachute drop and helicopter operations.
There were three main aims……. establish a bridgehead (to include Kyrenia port), cross the Kyrenia mountains to link up with the Turkish Cypriot enclaves north of Nicosia and the capture of Nicosia International Airport.
From just after 5am, the airport and Greek/Greek Cypriot camps in the area came under attack from the Turkish Air Force. They appeared to concentrate on cratering the runways and not destroying the infrastructure (which they obviously hoped to use themselves).
A parachute drop had been planned to capture the airport but confusion led to the troops being widely spread……a fact that probably saved the airport from capture. Although the lightly armed paratroopers quickly consolidated, they were unable to advance towards the airport due to the superior firepower of the Greek defenders. However, other information relates that the capture of the airport was an objective to be achieved on ‘Day 3’.
During this first day, the anti-aircraft and ground defences were strengthened and the runways were partially obstructed by airport equipment and even Cyprus Airways jets. This appears to be a somewhat confusing set of circumstances………each side trying to prevent the use of the airport by the other whilst maintaining the option to use the facilities for themselves.
Items of airport equipment and a Cyprus Airways Trident block the runway on the 20th July 1974
There were at least two jets used…..5B-DAE at the threshold of runway 14/32 and the one in the picture near the intersection of 09/27 & 14/32
Passengers unable to leave prior to the 20th were, in the main, evacuated by the UN to the Blue Beret Camp. Although some 1500m away from the terminal, this camp was within the airport area and not completely safe. Some tourists and the majority of airport workers were seeking shelter in Camp UNFICYP, a location next to the terminal and vulnerable to misdirected airstrikes.
Amazingly, the UN were able to negotiate with the National Guard Major in charge of defending the airport to avoid placing defensive assets closer than 50m to any UN camp perimeter.
During this first day, Camp UNFICYP had been hit by rocket, bomb and cannon fire. A napalm bomb started a serious fire and a REME Sergeant was wounded. Mortar rounds had also landed inside the Blue Beret Camp, fortunately without causing any injuries.
At the end of the 20th July the Turkish forces had established a bridgehead but failed to take Kyrenia harbour or join up with the additional 5000+ troops who now reinforced the enlarged enclaves north of Nicosia. The airport was still in Greek/Greek Cypriot hands.
Taken from https://www.militaryhistories.co.uk/